Pagi ini, hari ke-10 rahmat bulan Ramadan 1429 yang Allah janjikan, seperti biasa, dalam kesempatan yang ada, saya meneruskan bacaan buku 'Belajar Daripada Dua Umar' tulisan Hepi Andi Bastoni yang saya beli 15 Ogos lalu, sempena Muktamar Pas di Ipoh. Hati kecil berkata, 'buku menarik ini entah bila dapat aku habiskan, sedang ada lebih sepuluh buku lain yang dibeli hanya sempat dibelek sepintas lalu atau memilih bab tertentu'. Tatapan saya ialah bab lima bertajuk 'Piawai Menangani Perbezaan'. Seperti bab-bab yang terdahulu, bab lima ini memberi pengajaran selain memberi ilmu yang amat berguna dan ingin dikongsi bersama-sama sahabat seperjuangan yang lain. Mudah-mudahan ia memberi manfaat, aamin. Bab lima: Isu utama yang diutarakan ialah berkenaan perbezaan pendapat para sahabat Rasulullah s.aw. berhubung dengan menentukan apakah bentuk tindakan yang ingin diambil terhadap 70 tawanan Perang Badar. Abu Bakar as-Siddiq mencadangkan supaya tawanan dibebaskan dengan pembayaran tebusan daripada keluarga mereka sedangkan Umar bin Khattab tidak setuju, dan mahukan mereka dibunuh. Pandangan Abu Bakar supaya pembebasan dengan wang tebusan tentu bukan dilandasi keinginan memperoleh harta, tetapi atas rasa belas kasihan dan harapan mereka akan tersentuh dan akhirnya beriman kepada Allah. Harta itu boleh dijadikan sebagai ganti kepada mangsa kejahatan puak kafir Makkah itu di samping membaiki taraf hidup di Madinah. Ringkasnya, pandangan Abu Bakar lebih lembut manakala Umar lebih tegas dan keras. Rasulullah s.aw. menerima pandangan Abu Bakar. Pengajaran kepada kita:
i. Sungguhpun begitu, hikmah ilahiyah tidak menyetujui kaum muslimin menjadikan harta sebagai ukuran dalam memutuskan perkara besar. Allah menegur melalui firman-Nya dalam surah Al-Anfal:67-68;
'Tidaklah patut bagi seseorang Nabi mempunyai orang-orang tawanan sebelum ia dapat membunuh sebanyak-banyaknya di muka bumi. Kamu menghendaki harta benda dunia (yang tidak kekal), sedang Allah menghendaki (untuk kamu pahala) akhirat. Dan (ingatlah) Allah Maha Kuasa lagi Maha Bijaksana. Kalulah tidak kerana adanya ketetapan daripada Allah yang telah terdahulu, tentulah kamu ditimpa azab siksa yang besar disebabkan (penebusan diri) yang kamu ambil (daripada orang-orang tawanan) itu.' Teguran Allah kepada Rasul-Nya dan para sahabat bukan persoalan belas kasihan terhadap tawanan tetapi dibimbangi kecenderungan untuk mengejar harta benda, dan menjadi rujukan kepada generasi pejuang akan datang. Pengajaran ilahiyah yang dapat dipelajari ialah setiap perjuangan tidak boleh ada niat sekecil apapun melainkan menegakkan kalimah Allah. ii. Rasulullah s.a.w mengelolakan perbezaan kedua-dua pandangan bertentangan tanpa menyakiti kedua-dua pihak. Kebijaksanaan Rasulullah s.a.w dalam mengambil jalan persuasif ( mempengaruhi atau meyakinkan orang lain) tatkala berdepan dengan situasi sukar itu mampu melunakkan Umar yang terkenal dengan ketegasan, biarpun akhirnya pandangan Umar mendapat dokongan ayat Al-Quran. Kebijaksanaan inilah yang perlu ada pada pemimpin. iii. Doa Rasulullah kepada Ahlul Badar, 'Ya Allah, mereka berjalan tanpa alas kaki. Ringankanlah langkah mereka. Ya Allah, mereka kekurangan makanan, anugerahilah mereka makanan. Ya Allah mereka itu lapar, kenyangkanlah mereka.' Berdoa untuk kesejahteraan sahabat seperjuangan diajar oleh baginda. Hargailah perjuangan dan pengorbanan, bukan mencari kesilapan semata-mata. Allahu a'lam. |
